böyle 15-20 dakikalık uykularla geçirdiğim, yalnız kalamadığım geceler... gözümü kapadığımda gördüğüm; farklı sahneler ama aslında hepsi aynı şeyi anlatıyor, tekrar tekrar. anlatabiliyorum bu kez...
vicdanımın eserisiniz değil mi? uyuyabilmek için affedilmeyi mi bekliyorum...? o da kabulüm... o gün gelsin yeter ki, uyku nedir ki...

hep söylerdim; bildiğim kadarıyla kimsenin kalbini kırmadım diye... bunda da ilk olmak zorunda mıydın...