Bugünlerde kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum. Buraya gelirken tek şartım vardı (hakkım var mıydı buna ayrı bir muamma): İstediğimde gidebilmek. İstiyorum ve hatta gitmem gerekiyor ama elim kolum bağlı oturuyorum...


Ot bir hayat. Evet film izlemek çok eğlenceli, sabahları erken kalkmak zorunda olmamak da, sorumluluklarımın hafiflemesi de. Peki, nereye kadar?

Özgürlüğün bittiği yerdeyim ve bu sebeple yukarıda saydıklarımın hiçbir anlamı yok.