Artık Ağlamam Lazım / Şimdi Artık Git İstersen

yalnız günlerimden biri, 1997, İstanbul

hani her şeyi hisseden
hani benim yarımdın sen
yalan söyleyen de sen
kızıyorsam sevgimdendir hep sevgimden
şimdi artık git istersen
sigaram, içkim bitkinim bitkin
kaç gündür oruçtayım
artık ağlamam lazım...

kaç gündür habersizim
adaletin bu mu senin
şimdi hepten git istersen
çok mu önemliydi sanki
yalnızca bir öfkeydi.. öfkeydi

bırakıp gittin sen beni
merak eden bendim seni
halimi hiç sordun mu ki
işte sevgi işte sevda
yağmur gibi sokaklarda...

korkuyorum bu gidişle.........

sev dedin sevdim işte
intikamsa aldın işte
korkuyorum bu gidişle sonum olacaksın
hadi canım hadi sen de...
bu nasıl sevmekmiş böyle
şimdi sensiz gecelerde acı veren bedenimle
işte bir gece daha teslim oldu sabaha
ne kadar daha sensiz...

şimdi burada yapayalnız
beni kime teslim ettin
istesem çok kısada bulurdum seni

ilk sekiz günü anlatamam
sağa dön yatamam sola dön yatamam
aklımdan seni atamam
seni seviyorum
bu kadar konuştuğuma göre...

çok şükür bugün uyku var gözlerimde.

İstanbul'u bulutlar sarıyor beni sardığı gibi
İstanbul kararıyor gönlüm gibi
keşke burada olsaydın
yani şımarsaydın hatta

On bir gündür alargada
ve onbir gündür hiçbir olta atmadım
tek bir balığa
oysa bilirsin
çok severim tutmayı
tuta tuta tutulmayı
öğrendim galiba

hani her şeyi hisseden
hani benim yarımdın sen
yalan söylemek neden
kızıyorsam sevgimdendir
hep sevgimden

şimdi artık git istersen
sigaram içkim bitkinim
kaç gündür oruçtayım
artık ağlamam lazım.

- Kayahan Açar

hayatın arsız, yüzsüz, misafirliği gereksiz uzatmış hala kızı gibi hissettiğim günlerden biri daha...

Beş...

yalnızlıktan unutuldu benim adım
siz üzülmeyin ben alışığım
kedim bile uğramazken evime
çift kişilik yatak benim neyime

dört işlemden ibaret
parmak hesabıyla bütün hayatım
eksildikçe saatler ömründen
artıyor gelecek telaşım

anlattıkça bölmüşüm umutlarımı
duvarlara çarpa çarpa

uyandım...
saat üç, dört, beş, bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı...
kimseler duymadı, sadece duvarlar ağladı.

düşün düşün hep bir sonraki adımı
bu yüzden unuttum ben yaşamayı
peşin peşin söyledim lafımı
acımadan kanattılar yaralarımı