Yılın ilk karı yağıyordu. Yeni bir hayat! kararı verişimin üzerinden belki bir belki iki gün geçmişti henüz. Sıkıntıdan antisosyalleştiğim ve artık antisosyallikten bile sıkılıp kendimi sokağa atmak istediğim bir Salı akşamındaydı tanışmamız. Daha önce onlarca kez görmüş olmalıydım seni, hiç hatırlamıyor olsam da. Barın köşesinde, elinin tersini yüzüne dayamış, kadehinle dertleşiyordun sessiz sedasız. Çevrene ara sıra attığın o kaçamak bakışlar bazen çok içten bir gülümsemeyle bazen de içindeki yangının dumanlarıyla sonlanıyordu. Uzun zamandır insan içine çıkmadığımdan olacak tüm şımarıklığım üstümdeydi. Şimdi geriye dönüp baktığımda, yanında bir daha asla o kadar kendim olamadığımı görüyorum; ne acı...
.
.
.
