Elime bir dolmakalem aldığım günden bu yana neredeyse bir blog sayfam olduğunu unutacaktım. Mürekkebin büyüsü mü yoksa doğala özlem mi bilmiyorum; düşünmedim de.
Son zamanlarda zamansızlıktan yakınır oldum, bir o kadar da uykuya düştüm aslında; yorgunluktan olacak; ikisi bir arada hiç iyi bir ekip olmuyor. Mutlaka biri, diğerine çelme takma peşinde... Yazmak, okumak, izlemek, görmek ve dokunmak istediğim öyle çok şey, öyle hayatlar var ki... ve kendi sesimden duyamadığım şarkılar... Bunların yanında hayatımın büyük bölümüne hakim tam değil tüm zamanlı bir işim de var...
Uzun ve sakin tek başıma bir tatil peşindeyim yine tüm bunlar arasında. Belki yazıp çizmeye, okumaya, görmeye ve dokunmaya olan özlemimi gidermeme yardımcı olabilir. Bol oksijen, soğuk ve yalnızlık kendime dönüp dinlenmeme yardımcı olacaktır; kim bilir.. belki son aylarda göğüs kafesime peydahlanan kırık bir kalbi bile onaracaktır...
