Parantez

Dokunamıyorum hayatıma...

Elimi uzatıyorum, yetişmiyor. Destek lazım ama aldatmacalı hepsi. Güvenemiyorum. Güvendiklerim yüzünden düşüp biraz da ben elimi geri çektim ama hala uzanmaya çalışıyorum.

Hayatım için savaşmalıyım diyorum kendime ama nasıl? İstemediğim bir 'iyilik' yapılıyor bana, altta mı kalacağım? Kendi kendime yapacağım nerede kaldı hani?
Ben de altta kalmayıp kendimi atsam kendimden iyilik olsun diye birilerine ve kendime...

Hayatım diyorum ama benim değil sanki. Söz(üm) dinle(n)miyor artık.