Hazır gidiyorken...
Bakmayacağım sana artık. Her jestini, mimiğini görmeyi arzulayarak uzun uzun bakmak istediğim için. Kokunu, sana dokunmayı merak ettiğim için yakınından geçmeyeceğim. Fazlasını bilmek istediğim için sormayacak; duyacaklarımdan korktuğum için dinlemeyeceğim seni.
Sonra... Tam da şimdi olduğu gibi yine engelleyemeyeceğim kendimi ve sana uzanıp tutmak isteyeceğim, oysa ki yalnızca sözcükler olacak ulaşabilen benden sana, eğer dudaklarımı aralayıp kaçabilirse sesim. Sense ağırdan almaya devam edeceksin hayallerimi; bakma öyle, benim ‘hayallerim’ onlar. Engel olamazsın ya... Yoksa buna da yeter mi gücün?
