Hepimiz zaman zaman daha yoğun olarak sorgularız hayatı(mızı). Ben de böyle bir dönemden geçiyorum.
Eğitim, gelişim, başarılar, başarısızlıklar, sevgiler, nefretler, peşinde koştuğumuz dolu/boş hikayeler.
İşte bu noktada, alınmak istenen kararlar ve faaliyet planlarının çoğu kez yüksek riskler taşıdığına inanıyorum. Çünkü 'başka bir ben'in aslında gerçek dışı olacağını ve çoğu zaman o başka kendimizden sıkılıp kendisini yarı yolda bırakacağımızı ve sonucun bir başarısızlık ya da eksik kalmışlık olarak bize geri döneceğini düşünemiyoruz.
Önce sakin sonra da kendimiz olmak gerek.
Biz değil miydik, Mayıs 2013'ten bugüne kadar "bizim biz olmamıza izin verin" diye yüzlerce kez bağıran, her türlü paylaşım mecrasında atıp tutan. Şimdi "ama görseler duysalar ne derler" demenin anlamı ne?
İsteyenin
bir yüzü kara, vermeyenin iki yüzü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder