her soguk gecenin sabahinda dogan puslu gunes
hep ayni soluk umudu besler durur
icinde buyuyen umutsuzluk, gecenin karanliginin tukenmeyisinden midir
yoksa gunesin bulutların ardina gizlenisinden mi bilemezsin..
ansizin bogazina coken o bulut gibi
sen de kalkamazsin yigilip kaldigin o divandan
ta ki dogurana kadar icindeki gunesi
mihlandigin yerden attigin cigliklar yayilir durur kendi semalarinda
donup bakarsan ardina
yaninda uzanan adam yabancidir sana gunes yuzunu aydinlatmadikca
bu yuzdendir ki
gece sevisenler bulamazlar ruyalarinda birbirlerini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder