İzlediğim bir video üzerine yazmak ve biraz ciddi olmak istedim.
Bir insana kendisinden daha güzel hediye verebilir misiniz? Ben düşündüm ama bulamadım.
Kendinizden başka demiyorum bakın megalomanlığın alemi yok. Bile isteye ve altını çize çize diyorum "kendisinden".
Çeyrek hayatını kim olduğu itinayla unutarak, unutturularak geçiren birine; çocukluğunu, gençliğini, neşesini, hissettiklerini, kalbinin atışını hediye edebilir misiniz? Tıpta buna re-animasyon, cpr, suni teneffüs filan diyorlar. Desinler. Bunun benim kitabımda adı, hayata döndürmektir, yaşadığını hatırlatmaktır, can vermektir işte.
Pinokyo gibi, Artificial Intelligence filmindeki robot çocuk gibi... Araftan dönmek, kış uykusundan uyanmak gibi. Üstelik böyle olduğunun farkında bile değilken. Üstelik hediye eden kendisi olmak dışında bir çaba harcamazken.
Bu kez güldürmedi ama çok düşündürdü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder