Cheers !

80’li yılların kült olmuş bir dizisidir, Cheers! Bir barmen ve müdavimlerin birbirleriyle devamlılığı olan ilişkileri üzerine kurulu bir düzendi dizinin içeriği. İyi, kötü, eğlenceli, dramatik ne varsa paylaşırlardı birbirleriyle. Hemen her gün uğradıkları o barda çok gerçek ilişkiler yaşanırdı. Güzel diziydi, şimdi olsun yine izlerim. Ben de tüm insan ilişkilerinin bir nevi alışveriş olduğuna inananlardanım. Ederi, bedeli, yatırımı ya da maliyeti hesabına girmem. Paha biçilemez bir alışveriştir bu. Tek bir karşılığı olabilir belki bu ticaretin, o da vefadır.

Hayatıma aldığım her insanı seçmekten gurur duyarım. Hele bir de karşılığında seçildiysem gururdan ölebilirim! Böyle yazınca çok züppece görünen bu gurur, aslında karşılıklı çok değer vermekten geçiyor. Karşımdakine olduğu gibi kendime de. Arkadaş bence insanın kendine yakışanı seçmesidir! Her biri bir başka renk, kimisi rengarenk. Gökkuşağından çevrem var benim be, kim durabilir önümde. Hali hazırda kendi ayakları üzerinde duran, ensesi kalın bir kadınım ama lüzum gördüğümde de sırtım yere gelmez. Daha ne isterim ki hayatta? Para pul mal mülk, hadi ordan…! Bunlar sevip sevildiklerin ve güvendiklerin olmadan pek sası kalıyor hayatta.

Orman içinde, göl manzaralı muazzam bir malikanede düşün kendini. Yapayalnızsın. Paraya konup yapışan dalkavuklardan bahsetmiyorum bak, yapayalnızsın! Düşün ki kapıda bir Bugatti seni bekliyor, cayır cayır yanıyor renkleri de. Gidecek kimsen yok. Muhteşem bir sinema salonun var, dünyanın en iyi ses sistemine sahipsin ama izlediğin filmi, o efektlerin nasıl da gerçekçi duyulduğunu, sana neler hissettirdiğini anlatacak kimsen yok. Sosyal medyada karşıma çıkmıştı bu söz, sahibini hatırlayamadım kusura bakmayın. İnsanın başına gelebilecek en kötü şey yalnız kalmak değildir, diyordu. En kötüsü kalabalıklar içinde yalnız hissederek yaşamaktır, diye de devam ediyordu. İşte tam da böyle bir şey önce para istemek. Para bizi paralıyor, paramparça ediyor, her bir parçamızı da rüzgarda savuruyor eprimiş banknotlar gibi. Etmeyin, önce mutluluk dileyin şu güzelim hayattan.

Gerçek arkadaşlar cüzdanınıza bakmaz çünkü. Gülmek bedavadır. İlle de bir meyhanede gülmek zorunda değilsin. Sarılmak bedavadır, ille de tropik bir adada gün batımına karşı sarılman gerekmiyor. Nasılsın derken ağızlarından bir nasılsın sorusu daha çıkar onların, gerçekten merak eder, dertlerinizi, neşenizi, heyecanınızı can kulağı ile dinlerler.

Sen de hayattan satın alamayacağın şeyleri dile n’olur. Diğerlerini çok istersen çalışır alırsın zaten ya da bir arkadaşın hediye eder. Kendine satın aldığın hiçbir şey sana, sen düşünülerek alınmış bir hediye kadar kıymetli olamaz.

Cheers!

Martini’sini yudumlayan yazarın.